Το Λέχοβο βρίσκεται στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του όρους Βιτσίου, στα σύνορα των νομών Φλώρινας, Καστοριάς και Κοζάνης, ενώ υπήρξε ανεξάρτητη Κοινότητα μέχρι το 2010. Η ιστορική του διαδρομή ξεκινά στις αρχές του 17^ο αι., όταν στην περιοχή εγκαθίστανται πληθυσμοί από τη Θεσσαλία, ενώ στα χρόνια του Αλή Πασά καταφεύγουν εκεί πληθυσμοί από τη Β. Ήπειρο και το Σούλι. Σημαντικός υπήρξε ο ρόλος του Λεχόβου κατά το Μακεδονικό Αγώνα, ενώ η ενεργός συμμετοχή των κατοίκων του στην Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών είχε ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική του πυρπόληση στις 23-07-1943.

Το Λέχοβο ξεχωρίζει για το μοναδικό φυσικό του περιβάλλον, αφού στην περιοχή γύρω από τον οικισμό κυριαρχούν δάση με διαφορετικά είδη χλωρίδας και πανίδας που αποτελούν μοναδικούς προορισμούς πεζοπορίας και αναψυχής για τους κατοίκους και τους επισκέπτες.

Ο πληθυσμός του Λεχόβου ανέρχεται σε 1.227 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με τις οικοδομικές δραστηριότητες - μία πατροπαράδοτη ασχολία και τέχνη με φήμη σε πανελλήνιο επίπεδο - με τη γεωργία και σε μικρότερο βαθμό με την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία. Την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του οικισμού και την ιστορική πορεία των κατοίκων μπορεί κανείς να ανιχνεύσει στα εκθέματα του Εθνολογικού - Λαογραφικού Μουσείου, ενώ στο χωριό λειτουργεί και πλούσια βιβλιοθήκη. Επιπλέον, ο οικισμός διατηρεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του κληρονομιά, στην οποία ανήκουν πετρόκτιστα σπίτια, εκκλησίες και ξωκλήσια στο βουνό, αλλά και η περίφημη Αστική Σχολή στην πλατεία του χωριού.

Επίσης, οι υποδομές υποδοχής και εστίασης επισκεπτών, σε συνδυασμό με τις υψηλού επιπέδου αθλητικές εγκαταστάσεις (κλειστό γυμναστήριο, γήπεδο ποδοσφαίρου) και τους χώρους πράσινου και αναψυχής που έχουν δημιουργηθεί στο Λέχοβο τα τελευταία χρόνια συνιστούν την καλύτερη δυνατή αφετηρία για την περαιτέρω μελλοντική ανάπτυξη του οικισμού.