Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της Τοπικής Κοινότητας αποτυπώνεται στα αντικείμενα της λαογραφικής συλλογής του χωριού που στεγάζεται στο παλιό Δημοτικό Σχολείο και τα οποία σχετίζονται κυρίως με παραγωγικές και αγροτικές δραστηριότητες. Οι δραστηριότητες αυτές τεκμηριώνονται ήδη από τα επιφανειακά ευρήματα (λίθινα και οστέινα εργαλεία, θραύσματα λεπτών πήλινων στιλβωμένων αγγείων κλπ) στη γειτονική περιοχή «Τούμπα Λιβάδια», τα οποία χρονολογούνται στην Ύστερη Νεολιθική και την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού.

Η αγροτική οικονομία στήριξε τον οικισμό και κατά τα μεσαιωνικά χρόνια (με την περίοδο αυτή σχετίζονται τα λείψανα βυζαντινού κτίσματος στη θέση «Τούμπα Λιβάδια»), αλλά και κατά τον 18ο αιώνα, όταν η περιοχή περιήλθε στη δικαιοδοσία του Αλή Πασά και εγκαταστάθηκαν εκεί Γιουρούκοι Τούρκοι.

Η γεωργοκτηνοτροφία αποτέλεσε τη βασική παραγωγική δραστηριότητα και των προσφύγων κυρίως από τον Καύκασο, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στον οικισμό μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Οι 107 κάτοικοι του χωριού σήμερα ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ ορισμένοι απασχολούνται ως υπάλληλοι στα γειτονικά εργοστάσια της ΔΕΗ.