Ο χώρος κατοικήθηκε για πρώτη φορά τα προϊστορικά χρόνια όπως φανερώνουν οι αρχαιότητες που εντοπίστηκαν σε τραπεζιόσχημη τούμπα έκτασης περίπου 20 στρ. 3 χλμ. νοτιοανατολικά του χωριού στην τοποθεσία «Λιβάδια/Βάλτος». Σύμφωνα με την επιφανειακή κεραμική η εγκατοίκηση χρονολογείται στην Ύστερη Νεολιθική και στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, ενώ στην κορυφή της τούμπας υπάρχουν και ερείπια νεώτερου οικοδομήματος, ίσως εκκλησιαστικού. Επίσης, λίγο νεώτερος είναι ο οικισμός που εντοπίστηκε στη θέση «Μπάνια», ένα λόφο 0,5 χλμ ανατολικά του χωριού. Ο οικισμός αυτός της Πρώιμης Εποχής Χαλκού, που είχε έκταση 10 περίπου στρέμματα, ήταν οργανωμένος γύρω από μια πηγή και στα όριά του έχουν περισυλλεγεί, μεταξύ των άλλων, όστρακα από χονδροειδή αγγεία με ανάγλυφη ταινιωτή διακόσμηση.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο οικισμός κατοικούνταν από κονιάρους Τούρκους, οι οποίοι εργάζονταν στα τσιφλίκια των τοπικών μπέηδων. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, στην περιοχή εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από την περιοχή Καρς του Πόντου. Σήμερα, οι 137 κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.